احکام نجاسات

اگر عين خون نباشد و فقط رنگ آن باقي مانده باشد که با شستن از بين نمي‏رود، پاک است.

س 269: لکه خوني که گاهي در تخم مرغ يافت مي‏شود، چه حکمي دارد؟

محکوم به طهارت است، ولي خوردن آن حرام است.

س 270: عرق جنب از حرام و عرق حيوان نجاست خوار چه حکمي دارد؟

عرق شتر نجاست خوار نجس است، ولي عرق حيوانات ديگر نجاست خوار و همچنين عرق جنب از حرام بنا بر اقوي پاک است، لکن احتياط واجب اين است که با عرق جنب از حرام نماز خوانده نشود.

س 271: آيا قطرات آبي که از بدن ميّت قبل از غسل با آب خالص و بعد از غسل با آب سدر و کافور بر زمين مي‏ريزد، پاک هستند يا خير؟

تا زماني که غسل سوم کامل نشده باشد، بدن ميّت محکوم به نجاست‏است.

س 272: پوستي که گاهي از لبها، دستها و يا پاها جدا مي‏شود، محکوم به طهارت است يا نجاست؟

پوست نازکي که خود بخود از دستها، لبها، پاها و ساير قسمت‏هاي بدن جدا مي‏شود، محکوم به طهارت است.

س 273: شخصي در جبهه‏هاي جنگ در وضعيتي قرار گرفت که مجبور به کشتن خوک و خوردن آن شد، آيا رطوبت بدن و آب دهان وي محکوم به نجاست است؟

عرق بدن و آب دهان شخصي که گوشت حرام و نجس خورده، نجس نيست. ولي هر چيزي که با وجود رطوبت، با گوشت خوک برخورد کرده، محکوم به نجاست است.

س 274: با توجه به اين که در نقاشي و نقشه‏کشي از قلم مو استفاده مي‏شود و نوع خوب و مرغوب آن غالبا از موي خوک ساخته شده و از کشورهاي غير اسلامي وارد و در دسترس همگان بخصوص مراکز تبليغي و فرهنگي قرار مي‏گيرد، استفاده از اين قلم موها چه حکمي دارد؟

موي خوک نجس است و استفاده از آن در اموري که مشروط به طهارت است، جايز نيست. ولي استفاده از آن در امري که مشروط به طهارت نيست، اشکال ندارد و اگر معلوم نباشد که قلم مو از موي خوک ساخته شده است يا خير، استفاده از آن حتي در اموري هم که مشروط به طهارت است، اشکال ندارد.

س 275: آيا خوردن گوشتي که از کشورهاي غير اسلامي وارد مي‏شود حلال است؟ حکم آن از جهت طهارت و نجاست چيست؟

تا تذکيه شرعي آن احراز نشود خوردن آن حرام است، ولي از نظر طهارت، اگر يقين به عدم تذکيه نباشد پاک است.

س 276: در مورد چرم و اجزاي حيواني که از بلاد غير اسلامي تهيه شده، نظر مبارک را مرقوم فرمائيد.

اگر احتمال دهيد که حيوان ذبح اسلامي شده، پاک است و اگر يقين داريد که ذبح اسلامي نشده، محکوم به نجاست است.

س 277: اگر لباس جنب با مني نجس شود، اولا حکم دست زدن به آن با وجود رطوبت چيست؟ ثانيا: آيا جايز است جنب لباسهاي خود را براي آب کشيدن به کس ديگري بدهد؟ آيا شخص محتلم بايد نجس بودن لباسهايش را به کسي که مي‏خواهد آنها را بشويد، اطلاع دهد؟

مني نجس است و اگر با رطوبت مسريه با چيزي برخورد نمايد، آن را نجس مي‏کند. و آگاه کردن کسي که لباس را مي‏شويد از نجاست لباس، لازم نيست. ولي صاحب لباس تا يقين به طهارت آن حاصل نکند، نمي‏تواند آثار طهارت بر آن مترتب سازد.

س 278: اينجانب پس از بول، استبراء مي‏کنم که همراه آن مايعي خارج مي‏شود که بوي مني مي‏دهد، آيا نجس است؟ وظيفه من نسبت به نماز چيست؟

اگر به مني بودن آن يقين نداريد و خروج آن همراه با علامتهاي شرعي خروج مني نيست، حکم مني ندارد و پاک است.

س 279: آيا فضله پرندگان حرام گوشت؛ مانند کلاغ و زاغ و عقاب و طوطي نجس است؟

فضله پرندگان حرام گوشت نجس نيست.

س 280: در رساله‏هاي عمليه آمده است که مدفوع حيوانات و پرندگان حرام گوشت نجس است آيا مدفوع حيوانات حلال گوشت مانند، گاو، گوسفند و مرغ نجس است يا خير؟

مدفوع حيوانات حلال گوشت از پرندگان و غيره و همچنين مدفوع پرندگان حرام گوشت پاک است.

س 281: اگر نجاستي در اطراف يا داخل کاسه دستشوئي باشد و آن جا با آب کريا قليل شسته شود ولي عين نجاست باقي بماند، آيا آن قسمتي که عين نجاست در آن نيست و آن آب به آنجا رسيده، پاک است يا نجس؟

مکاني که به آن آب نجس نرسيده باشد، محکوم به طهارت است.

س 282: آيا اگر مهماني يکي از اثاثيه‏هاي ميزبانش را نجس کند، مطلع کردن ميزبان واجب است؟

اطلاع دادن در غير از خوردني و آشاميدني و ظرفهاي غذا، لازم نيست.

س 283: آيا چيز پاکي که با متنجس برخورد نموده، نجس است يا خير؟ در صورت نجس بودن، تا چند واسطه نجس است؟

چيزي که با عين نجس تماس يافته و نجس شده است، اگر باز با چيزي که پاک است تماس پيدا کند و يکي از آنها تر باشد، آن چيز پاک را نجس مي‏کند، و باز اين چيزي که بر اثر ملاقات با متنجس نجس شده است، اگر با چيز پاکي برخورد نمايد، بنابر احتياط واجب آن را نجس مي‏کند، ولي اين متنجس سوم هيچ چيزي را با ملاقات خود نجس نمي‏کند.

س 284: آيا هنگام استفاده از کفشي که از پوست حيوان غير مذکي ساخته شد، هميشه واجب است که پاها قبل از وضو شسته شوند؟ عده‏اي مي‏گويند که در صورت عرق کردن پا در کفش، شستن آن واجب است، و تجربه شده که پا در هر کفشي به مقدار کم يا زياد، عرق مي‏کند. نظر جنابعالي در اين باره چيست؟

اگر يقين دارد که کفش او از پوست حيواني است که تذکيه نشده است و احراز شود که پا در کفش‏هاي مذکور عرق کرده، شستن پاها براي نماز واجب است، ولي در صورت شک در عرق کردن پاها يا شک در تذکيه حيواني که کفش از پوست آن دوخته شده است، محکوم به طهارت است.

س 285: کودکي که هميشه خود را نجس مي‏کند، دست‏تر، آب دهان و باقيمانده غذايش چه حکمي دارد؟ کودکاني که دست‏تر خود را بر پاهايشان مي‏گذارند، چه حکمي دارند؟

تا زماني که يقين به نجاست آن حاصل نشده، حکم به پاکي مي‏شود.

س 286: من مبتلا به بيماري لثه هستم و طبق دستور پزشک بايد هميشه آن را مالش دهم، اين کار باعث سياهي بعضي از قسمت‏هاي لثه‏ام مي‏شود مثل اين که خوني در داخل آن جمع شده باشد. هنگامي که دستمال کاغذي روي آن مي‏گذارم رنگ دستمال قرمز مي‏شود، لذا اقدام به شستن دهانم با آب کر مي‏کنم، ولي خون منجمد، مدت زماني باقي مي‏ماند و با شستن از بين نمي‏رود. بعد از قطع آب کر، آيا آبي که وارد دهان شده و به آن قسمت‏ها رسيده و سپس از دهان خارج شده، محکوم به نجاست است يا اين که جزء آب دهان محسوب مي‏شود و محکوم به طهارت است؟

محکوم به طهارت است، هر چند احتياط اجتناب از آن است.

س 287: سؤال من اين است که آيا غذائي که خورده‏ام و با اجزاي خون منجمد شده در لثه تماس پيدا کرده، نجس است يا خير؟ در صورت نجس شدن، آيا فضاي دهان بعد از فرو بردن غذا، نجس باقي مي‏ماند؟

غذا در فرض مزبور محکوم به نجاست نيست و فرو بردن آن اشکال ندارد و فضاي دهان پاک است.

س 288: مدتي است که شايع شده لوازم آرايشي را از ناف جنين که هنگام تولد از او جدا مي‏کنند و يا از جنين مرده مي‏سازند. ما گاهي از اين لوازم استفاده کرده و حتي گاهي رژلب خورده مي‏شود، آيا اينها نجس هستند؟

شايعه دليل شرعي بر نجس بودن لوازم آرايشي نيست، و تا نجاست آنها از راه شرعي احراز نشود، استفاده از آنها اشکال ندارد.

س 289: از هر لباس يا پارچه‏اي هنگام شستن، پرزهاي ريزي مي‏ريزد که اگر به طشت نگاه کنيم آنها را مي‏بينيم. وقتي که طشت پر از آب و متصل به آب شير است، اگر لباس را داخل طشت فرو ببريم آب از اطراف آن سرازير مي‏شود. به علت وجود اين تارها و پرزهاي ريز در آبي که از طشت به بيرون مي‏ريزد، از آن آب احتياط کرده و همه جا را تطهير مي‏کنم. و يا وقتي لباسهاي نجس بچه‏ها را بيرون مي‏آورم، همه جاهائي را که لباسها را در آنجا در آورده‏ام حتي اگر خشک هم باشد آب مي‏کشم زيرا فکر مي‏کنم تارها و پرزهاي ريز در آنجا افتاده‏اند. آيا اين احتياط لازم است؟

لباسي که براي آب کشيدن در ظرفي گذاشته مي‏شود و آب لوله‏کشي روي آن ريخته شده و سراسر آن را فرا مي‏گيرد، لباس و ظرف و آب و پرزهائي که از لباس جدا شده و بر روي آب ديده مي‏شود و همراه آب به بيرون مي‏ريزد، همگي پاک هستند. پرزها يا غباري هم که از لباس نجس جدا مي‏شود پاک هستند، مگر اين که يقين حاصل شود که از قسمت نجس جدا شده‏اند، و به مجرد شک در اصل جدا شدن آن از لباس نجس يا نجس بودن محل آن، احتياط لازم نيست.

س 290: مقدار رطوبتي که باعث سرايت از چيزي به چيز ديگر مي‏شود، چقدر است؟

ملاک رطوبت مسريه اين است که به مقداري باشد که رطوبت هنگام برخورد از جسم مرطوب به جسم ديگر سرايت کند.

س 291: لباسهائي که به خشکشوئي‏ها داده مي‏شود از نظر طهارت چه حکمي دارد؟ لازم به تذکر است که اقليتهاي ديني (يهود ونصاري و...) هم لباسهاي خود را براي شستشو و اتو کردن به اين خشکشوئي‏ها مي‏دهند و مي‏دانيم که صاحبان اين مکانها براي شستن لباسها از مواد شيميائي استفاده مي‏کنند.

اگر لباسهائي که به خشکشوئي‏ها داده مي‏شود از قبل نجس نباشند، محکوم به طهارت هستند، و تماس آن با لباسهاي پيروان اقليتهاي ديني (اهل کتاب) باعث نجاست نمي‏شود.

س 292: آيا لباسهائي که با لباسشوئي تمام اتوماتيک شسته مي‏شود، پاک مي‏گردد يا خير؟ نحوه کار اين لباسشوئي‏ها به اين صورت است که در مرحله اول که لباس با آب مخلوط با پودر لباسشوئي شسته مي‏شود، مقداري از آب و کف پودر بر شيشه درب لباسشوئي و نوار پلاستيکي اطراف آن پاشيده مي‏شود، و در مرتبه دوم آب غساله شستشو کشيده شده ولي کف پودر، درب و نوار پلاستيکي اطراف آن را به طور کامل مي‏پوشاند. در مراحل بعدي ماشين لباسشوئي لباسها را در سه نوبت با آب قليل مي‏شويد و از آن پس آب غساله بيرون کشيده مي‏شود، اميدواريم توضيح بفرمائيد، لباسهائي که به اين ترتيب شسته شده‏اند، پاک هستند يا خير؟

اگر بعد از زوال عين نجاست، آب متصل به لوله در داخل ماشين لباسشوئي به لباسها و همه قسمت‏هاي داخل ماشين برسد و از آن جدا و خارج شود، محکوم به طهارت است.

س 293: اگر آب بر زمين يا در حوض يا حمامي که لباس در آن شسته مي‏شود، ريخته شود و قطراتي از آن آب به لباس ترشح کند، آيا لباس نجس مي‏شود يا خير؟

وقتي که آب بر مکان يا زمين پاکي بريزد، ترشح ناشي از آن هم پاک است و اگر شک داشته باشيم که آن مکان پاک است يا نجس، باز هم ترشح آن، پاک است.

س 294: آبي که از ماشين‏هاي حمل زباله شهري در خيابان مي‏ريزد و گاهي بر اثر شدت باد به لباس مردم پاشيده مي‏شود، محکوم به طهارت است يا نجاست؟

آب مزبور محکوم به طهارت است، مگر اين که فردي يقين پيدا کند که آن آب بر اثر برخورد با نجس، نجس شده است.

س 295: آيا آبهائي که در چاله‏هاي موجود در خيابان‏ها جمع مي‏شود، پاک است يا نجس؟

اين آبها محکوم به طهارت هستند.

س 296: رفت و آمدهاي خانوادگي با اشخاصي که به طهارت و نجاست در خوردن و آشاميدن و مانند آن اهميت نمي‏دهند، چه حکمي دارد؟

به طور کلّي در مورد طهارت و نجاست، حکم دين اسلام اين است که هر چيزي که يقين به نجاست آن نباشد، از نظر شرعي محکوم به طهارت است.

س 297: استفراغ افراد زير از جهت پاک يا نجس بودن، چه حکمي دارد؟

الف: طفل شيرخوار

ب: طفلي که هم شير مي‏خورد و هم غذا

انسان بالغ‏

در همه موارد پاک است.

س 298: ملاقي شبهه محصوره چه حکمي دارد؟

اگر با بعضي از اطراف تماس پيدا کند، حکم متنجس را ندارد.

س 299: شخصي که دين او مشخص نيست و از کشور ديگري براي کار وارد کشور اسلامي شده و مغازه اغذيه فروشي داير کرده و کار او فروش مواد خوراکي است، هنگام فروش، ماده غذائي با بدن او که رطوبت مسريه دارد تماس پيدا مي‏کند، آيا بايد از او درباره دينش سؤال کرد يا اين که اصل پاک بودن اشياء جاري مي‏شود؟

سؤال از دين او واجب نيست و اصلِ طهارتِ اشياء نسبت به وي و چيزي که با وجود رطوبت با بدن او در تماس است، جاري مي‏شود.

س 300: اگر يکي از اعضاي خانواده يا شخصي که به منزل انسان رفت و آمد دارد به طهارت و نجاست اهميت ندهد و باعث نجس شدن گسترده خانه و اثاثيه آن شود بطوري که شستن و آب کشيدن آنها ممکن نباشد، تکليف اهل منزل دراين باره چيست؟ و با اين فرض چگونه ممکن است که انسان پاک بماند، بخصوص در نماز که پاکي شرط صحت آن است؟ حکم شرعي در اين مورد چيست؟

تطهير تمام خانه لازم نيست و براي صحت نماز، پاک بودن لباس نمازگزار و محل گذاشتن پيشاني کافي است. نجاست خانه و اثاثيه آن موجب اثبات تکليف بيشتري بر انسان غير از لزوم رعايت طهارت در نماز و خوردن و آشاميدن، نمي‏شود.

احکام مسکرات‏

س 301: آيا مشروبات الکلي نجس است؟

مشروبات مست کننده بنا بر احتياط نجس است.

س 302: آب انگوري که با آتش جوشيده شده و دو ثلث آن کم نشده است، ولي مست کننده نيست، چه حکمي دارد؟

خوردن آن حرام است، ولي نجس نيست.

س 303: گفته مي‏شود که اگر مقداري غوره براي گرفتن آب آن جوشانده شود و همراه آن يک يا چند حبه انگور باشد، آنچه بعد از جوشاندن باقي مي‏ماند، حرام است. آيا اين سخن صحيح است؟

اگر حبه‏هاي انگور بسيار کم باشد و آب آن در آب غوره مستهلک شود، به طوري که آب انگور بر آن صدق نکند، حلال است. ولي اگر حبه‏هاي انگور به تنهائي به وسيله آتش جوشانده شود، خوردن آن حرام است.

س 304: امروزه از الکل که در واقع مسکراست براي ساخت بسياري از داروها بخصوص داروهاي نوشيدني، عطرها بويژه انواع ادکلن‏هائي که از خارج وارد مي‏شوند، استفاده مي‏کنند. آيا به افراد آگاه يا جاهل به مسأله اجازه خريد و فروش و استفاده و بهره‏گيريهاي ديگر از آنها را مي‏دهيد؟

الکل‏هائي که معلوم نيست در اصل از اقسام مايعات مست کننده باشند، محکوم به طهارت هستند، و خريد و فروش و استعمال مايعاتي که با آنها مخلوط شده‏اند اشکال ندارد.

س 305: آيا استفاده از الکل سفيد براي ضد عفوني کردن دست و لوازم پزشکي مثل دماسنج و غير آن به خاطر استفاده از آنها در امور پزشکي و درمان توسط پزشک يا تيم پزشکي جايز است؟ الکل سفيد همان الکل پزشکي است که قابل نوشيدن هم هست، و فرمول آن C2HOOH است، آيا نماز خواندن با لباسي که يک يا چند قطره از اين الکل بر آن ريخته شده، جايز است؟

اگر از الکلي باشد که در اصل مايع نيست، هر چند مست کننده هم باشد، محکوم به طهارت است و نماز با لباسي که با اين الکل برخورد کرده صحيح است و احتياجي به تطهير ندارد. ولي اگر از الکل مايع بالاصالة و بر حسب تشخيص اهل فن مست کننده باشد، نجس است و نماز با بدن يا لباسي که با آن برخورد کرده، موقوف بر تطهير است؛ ليکن استفاده از آن جهت ضد عفوني کردن ادوات پزشکي و مانند آن اشکال ندارد.

س 306: ماده‏اي است به نام «کفير» که در صنايع غذائي و داروسازي کاربرد دارد. هنگام تخمير 5% يا 8% الکل در ماده بدست آمده بوجود مي‏آيد. اين مقدار الکل سبب هيچ نوع مستي در مصرف کننده نمي‏شود. آيا از نظر شرعي استفاده از اين ماده مانعي دارد يا خير؟

اگر الکل موجود در ماده به دست آمده في نفسه مست کننده باشد، بنا بر احتياط نجس و حرام است، هر چند به علت کمي آن و مخلوط شدن با ماده به دست آمده، نسبت به مصرف کننده مسکر نباشد، ولي اگر شک داشته باشيم که في نفسه مست کننده و يا در اصل مايع است، حکم متفاوت مي‏شود.

س 307: 1 - آيا الکل اتيليک نجس است يا خير؟ (ظاهرا اين الکل در همه مست کننده‏ها وجود دارد و سبب مستي است).

- ملاک نجس بودن الکل چيست؟

- روشي که مست کننده بودن مشروب را ثابت کند، کدام است؟

- هر يک از اقسام الکل که مست کننده و در اصل مايع باشد، نجس‏است.

- ملاک نجاست الکل اين است که مست کننده و در اصل مايع باشد.

- اگر خود مکلّف يقين نداشته باشد، خبردادن اهل خبره مورد اطمينان کافي‏است.

س 308: نوشابه‏هاي موجود در بازار که بعضي از آنها مانند کوکاکولا و پپسي کولا و... در داخل توليد مي‏شوند و گفته مي‏شود که مواد اصلي آنها از خارج وارد مي‏گردد و احتمال دارد از الکل در آنها استفاده شده باشد، چه حکمي دارد؟

پاک و حلال است، مگر اين که مکلّف شخصا يقين حاصل کند که آنها با الکل مست کننده‏اي مخلوط اند که در اصل مايع است.

س 309: آيا اساسا هنگام خريد مواد غذائي، لازم است تحقيق شود که فروشنده يا سازنده غير مسلمان کالا آنها را لمس کرده و يا در ساخت آنها الکل بکار برده است يا خير؟

سؤال و تحقيق لازم نيست.

س 310: اينجانب اقدام به ساخت «اسپري اتروپين سولفات» کرده‏ام که الکل نقش اساسي در ترکيب فرمول داروئي آن دارد، به طوري که اگر الکل به ترکيب مذکور اضافه نشود، ساخت آن اسپري ممکن نيست و از جهت عملي هم اين اسپري ضد گازهاي شيميائي و جنگي اعصاب است که براي محافظت از نيروهاي اسلام در برابر آنها کاربرد دارد. آيا از نظر جنابعالي استفاده از الکل به ترتيب مذکور در صنعت داروسازي، شرعا جايز است؟

اگر الکل مست کننده‏اي باشد که در اصل مايع است، نجس و حرام است، ولي استفاده از آن به عنوان دارو در هيچ يک از حالات اشکال ندارد.

وسوسه و درمان آن‏

س 311: چند سالي است که به بيماري وسواس مبتلا شده‏ام و اين موضوع مرا بسيار عذاب مي‏دهد، و روز به روز اين حالت در من تشديد مي‏شود تا جائي که در همه چيز شک مي‏کنم و همه زندگي ام بر پايه شک استوار گشته است. بيشترين شک من درباره غذا و اشياء مرطوب است، به همين دليل نمي‏توانم مثل ساير مردم عادي زندگي کنم. وقتي داخل مکاني مي‏شوم فوري جوراب هايم را از پاي خود بيرون مي‏آورم زيرا فکر مي‏کنم جوراب‏هايم عرق کرده و بر اثر تماس با نجس، نجس خواهند شد، حتي من بر سجاده هم نمي‏توانم بنشينم. هر وقت بر آن مي‏نشينم بر اثر وسوسه نفس از روي آن بلند مي‏شوم تا مبادا پرزهاي سجاده به لباسهايم بچسبد و مجبور به شستن آنها شوم. در گذشته چنين نبودم، اکنون از اين کار هايم خجالت مي‏کشم و هميشه دوست دارم کسي را در عالم رؤيا ببينم و مشکلاتم را با او در ميان بگذارم و يا معجزه‏اي رخ دهد و زندگي‏ام را دگرگون نمايد و به حالت گذشته‏ام برگردم. اميدوارم مرا راهنمائي فرمائيد.

احکام طهارت و نجاست همان است که در رساله‏هاي عمليه ذکر شده‏است. از نظر شرعي همه اشياء محکوم به طهارت هستند، مگر مواردي که شارع حکم به نجاست آنها کرده و براي انسان هم يقين به آن حاصل شده است. در اين صورت رهائي از بيماري‏وسواس احتياج‏به‏رؤيا و معجزه‏ندارد، بلکه‏بايدمکلّف‏ذوق‏و سليقه‏شخصي خود را کنارگذاشته‏و متعبدومؤمن‏به دستورات‏شرع مقدس باشدو چيزي‏را که‏يقين‏به نجس بودن آن ندارد، نجس نداند. زيرا شما از کجا به نجاستِ در و ديوار و سجاده و ساير اشيائي که استفاده مي‏کنيد، يقين پيدا کرده‏ايد. چگونه يقين پيدا کرده‏ايد که پرزهاي سجاده‏اي که بر روي آن راه مي‏رويد يا مي‏نشينيد، نجس هستند و نجاست آنها به جوراب و لباس و بدن شما سرايت مي‏کند؟ لذا در اين صورت اعتناء به وسواس براي شما جايز نيست. مقداري عدم توجه به وسوسه نجاست و تمرين عدم اعتنا به شما کمک خواهد کرد تا به خواست و توفيق خداوند خود را از وسواس نجات دهيد.

س 312: زني هستم با تحصيلات عالي و داراي چندين فرزند، مشکلي که از آن رنج مي‏برم مسأله طهارت است. چون در خانواده‏اي متدين بزرگ شده‏ام، مي‏خواهم همه تعاليم اسلامي را مراعات کنم. به علت داشتن فرزندان کوچک، هميشه با مسائل بول و غائط سر و کار دارم. هنگام تطهير بول، ترشحات سيفون پراکنده شده و به پاها، صورت و حتي سرم برخورد مي‏کنند و هر دفعه با مشکل تطهير آن اعضاء مواجه هستم، و اين باعث شده که در زندگي با سختي‏هاي زيادي روبرو شوم. از طرفي هم نمي‏توانم اين امور را رعايت نکنم، زيرا مربوط به عقيده و دينم است. براي حل مشکل به پزشک روانشناس هم مراجعه کردم، ولي نتيجه‏اي نگرفتم. بعلاوه موارد ديگري هم هست که از آنها رنج مي‏برم مثل غبار شي‏ء نجس يا مراقبت از دست‏هاي کودک که يا بايد آنها را آب بکشم و يا از دست زدن بچه به اشياء ديگر جلوگيري نمايم. با توجه به اين که تطهير شي‏ء نجس براي من بسيار دشوار است ولي در همان وقت، شستن آن ظرفها و لباسها در صورتي که فقط کثيف باشند برايم راحت است. لذا از حضرتعالي مي‏خواهم که با راهنمائي‏هاي خود زندگي را بر من آسان نمائيد.

- از نظر شرع مقدس، در طهارت و نجاست، اصل بر طهارت اشياء است. يعني در هر موردي که کمترين ترديدي در نجس شدن آن براي شما حاصل شد، واجب است حکم به عدم نجاست کنيد.

- کساني که داراي حساسيت نفساني شديدي در مورد نجاست هستند (به اين افراد در اصطلاح فقهي وسواسي گفته مي‏شود)، حتي اگر گاهي يقين به نجاست هم پيدا کردند، بايد حکم به عدم نجاست کنند، مگر در مواردي که نجس شدن يک شي‏ء را با چشمان خود ببينند، بطوري که اگر فرد ديگري هم آن را ببيند، يقين به سرايت نجاست پيدا کند، فقط در اين موارد بايد حکم به نجاست کنند.

استمرار اجراي اين حکم در مورد افراد مزبور تا زماني است که اين حساسيت به طور کلي از بين برود.

- هر شي‏ء يا عضوي که نجس مي‏شود، براي تطهير آن، يکبار شستن با آب لوله‏کشي بعد از زوال عين نجاست کافي است. تکرار در شستن يا فرو بردن آن در آب لازم نيست، و اگر شي‏ء نجس از قبيل پارچه و مانند آن باشد، بايد به مقدار متعارف فشار داده شود تا آب از آن خارج گردد.

- از آنجائي که شما به اين حساسيت شديد در برابر نجاست مبتلا هستيد، بايد بدانيد که غبار نجس در هيچ صورتي نسبت به شما نجس نيست و نيز مراقبت از دست‏هاي کودک چه پاک باشد يا نجس و همچنين دقت در اين که خون از بدن زائل شده يا خير، لازم نيست. اين حکم درباره شما تا زماني که اين حساسيت از بين نرفته، باقي است.

- دين اسلام داراي احکام سهل و آسان و منطبق با فطرت بشري است، لذا آن را بر خود مشکل نکنيد و با اين کار باعث وارد شدن ضرر و اذيت به جسم و روحتان نگرديد. حالت دلهره و اضطراب در اين موارد زندگي را بر شما تلخ مي‏کند، و خداوند راضي به رنج و عذاب شما و کساني که با شما ارتباط دارند، نيست. شکرگزار نعمت دين آسان باشيد و شکر اين نعمت، عمل بر اساس تعليمات خداوند تبارک و تعالي است.

- اين حالت يک وضعيت گذرا و قابل علاجي است. افراد بسياري بعد از ابتلاء به آن، با روش مذکور از آن نجات يافته‏اند. به خداوند توکل نمائيد و نفس خود را با همت و اراده آرامش ببخشيد. انشاء الله موفق باشيد.

احکام کافر

س 313: بعضي از فقها اعتقاد به نجاست اهل کتاب دارند و بعضي ديگر به طهارت آنها، رأي جنابعالي چيست؟

نجاست ذاتي اهل کتاب معلوم نيست. به نظر ما آنها محکوم به طهارت ذاتي هستند.

س 314: آيا آن دسته از اهل کتاب که از جهت اعتقادي ايمان به رسالت خاتم النبيين «صلي‏الله عليه و آله» دارند، ولي بر اساس روش و عادت‏هاي پدران و اجدادشان عمل مي‏کنند، در طهارت حکم کافر را دارند يا خير؟

مجرد اعتقاد به رسالت خاتم النبيين «صلي الله عليه و آله» براي اجراي حکم اسلام در مورد آنان کافي نيست. ولي اگر از اهل کتاب محسوب شوند، محکوم به طهارت هستند.

س 315: با جمعي از دوستان خانه‏اي را اجاره کرديم و متوجه شديم که يکي از آنها نماز نمي‏خواند. بعد از سؤال از وي، پاسخ داد که قلبا به خداوند تبارک و تعالي ايمان دارد، ولي نماز نمي‏خواند. با توجه به هم غذا بودن و ارتباط زياد با وي، آيا بايد او را نجس بدانيم؟

مجرد ترک نماز و روزه و ساير واجبات شرعي باعث ارتداد مسلمان و کافر شدن و نجاست وي نمي‏گردد و تا زماني که ارتداد وي احراز نشده است، حکم ساير مسلمانان را دارد.

س 316: مقصود از اهل کتاب چه کساني است؟ معياري که حدود معاشرت با آنها را مشخص کند چيست؟

مقصود از اهل کتاب هر کسي است که اعتقاد به يکي از اديان الهي داشته و خود را از پيروان پيامبري از پيامبران الهي «علي نبينا وآله و عليهم السلام» بداند و يکي از کتاب‏هاي الهي را که بر انبياء عليهم السلام نازل شده، داشته باشند مانند يهود، نصاري، زرتشتي‏ها و همچنين صابئين که بر اساس تحقيقات ما از اهل کتاب هستند و حکم آنها را دارند. معاشرت با پيروان اين اديان با رعايت ضوابط و اخلاق اسلامي اشکال ندارد.

س 317: فرقه‏اي وجود دارد که خود را «علي اللهي» مي‏نامند، يعني اميرالمومنين علي بن ابي طالب را خدا دانسته و به دعا و طلب حاجت به جاي نماز و روزه اعتقاد دارند. آيا اينها نجس هستند؟

اگر اعتقاد داشته باشند که امير المومنين علي بن ابي طالب «عليه السلام» خدا است «تعالي الله عن ذلک علوا کبيرا»، حکم آنها مانند غير مسلمانهائي است که اهل کتاب نباشند، يعني کافر و نجس مي‏باشند.

س 318: فرقه‏اي وجود دارد که خود را «علي اللهي» مي‏نامند و معتقدند که حضرت علي «عليه السلام» خدا نيست ولي کمتر از خدا هم نيست، اين گروه چه حکمي دارند؟

اگر قائل به شريکي براي خداوند واحد منان متعال نباشند، حکم مشرک را نخواهند داشت.

س 319: آنچه را که از طرف شيعيان دوازده امامي براي امام حسين «عليه‏السلام» يا اصحاب کساء «صلوات الله عليهم اجمعين» نذر مي‏شود، آيا جايز است به مراکزي که محل اجتماع پيروان فرقه «علي اللهي» است داده شود، بنحوي که باعث احياء اين مراکز گردد؟

اعتقاد به خدا بودن مولي الموحدين عليه الصلوة و السلام عقيده باطلي‏است و موجب مي‏شود که کسي که به آن اعتقاد دارد، از اسلام خارج گردد. کمک به ترويج اين عقيده فاسد حرام است؛ بعلاوه مصرف مال نذري در غير مورد نذر جايز نيست.

س 320: در اطراف منطقه ما و بعضي نواحي ديگر فرقه‏اي وجود دارد که خود را اسماعيليه مي‏نامند و اعتقاد به امامت شش امام دارند، ولي به هيچيک از واجبات ديني و همچنين به ولايت فقيه معتقد نيستند. لذا اميدواريم جنابعالي روشن فرمائيد که پيروان اين فرقه نجس هستند يا پاک؟

مجرد عدم اعتقاد آنان به شش امام ديگر از ائمه معصومين عليهم السلام و يا عدم اعتقادشان به واجبات ديني و احکام شرعي تا زماني که به انکار اصل دين يا نبوت خاتم الانبياء «عليه و آله الصلاة و السلام» منجر نشود، موجب کفر و نجاست نمي‏شود، مگر اين که از آنها دشنام و اهانت به يکي از امامان معصوم «عليهم السلام» صادر شود.

س 321: در منطقه محل تحصيل و سکونت ما اکثريت مطلق مردم کفار بودائي هستند. اگر دانشجويي، خانه‏اي را از آنها اجاره نمايد، آن خانه از نظر طهارت و نجاست چه حکمي دارد؟ آيا شستن و تطهير منزل ضرورت دارد؟ قابل ذکر است که بسياري از خانه‏هاي اين منطقه از چوب ساخته شده و قابل شستن نيست. هتل‏ها و اثاثيه و لوازم موجود در آنها چه حکمي دارند؟

تا يقين به تماس اشياء مورد استفاده شما با دست و بدن مرطوب کافر غير کتابي حاصل نشده، حکم به نجاست نمي‏شود. در صورت يقين به نجاست هم آب کشيدن در و ديوار منازل و هتل‏ها و اثاثيه و لوازم موجود در آن واجب نيست. آنچه واجب است تطهير اشياء نجسي است که براي خوردن و آشاميدن و نماز خواندن مورد استفاده قرار مي‏گيرند.

س 322: تعداد زيادي از مردم در خوزستان زندگي مي‏کنند که خود را «صابئه» مي‏نامند و ادعاي پيروي از پيامبر خدا حضرت يحيي «عليه السلام» را دارند و مي‏گويند کتاب او نزد ما موجود است. نزد علماي اديان ثابت شده که آنها همان صابئون هستند که در قرآن آمده است. لطفا بيان فرمائيد که اين گروه از اهل کتاب هستند يا خير؟

گروه مذکور در حکم اهل کتاب هستند.

س 323: آيا اين گفته که اگر خانه‏اي به دست کافر ساخته شده باشد، نجس است و نماز خواندن در آن مکروه مي‏باشد، صحيح است؟

نماز خواندن در آن خانه مکروه نيست.

س 324: کار کردن نزد يهود و نصاري و فرقه‏هاي کافر ديگر و مزد گرفتن از آنها چه حکمي دارد؟

کار کردن نزد کافر، في نفسه اشکال ندارد، مشروط به اين که آن کار از کارهاي حرام و خلاف مصالح عمومي اسلام و مسلمانان نباشد.

س 325: در منطقه‏اي که خدمت سربازي را انجام مي‏دهم، عده‏اي از عشاير زندگي مي‏کنند که پيرو فرقه‏اي موسوم به اهل حق هستند. آيا استفاده از شير و پنير و کره‏اي که در اختيار آنها قرار دارد، جايز است؟

اگر به اصول اسلام اعتقاد داشته باشند، در مسأله طهارت و نجاست، حکم ساير مسلمانان را دارند.

س 326: اهل روستائي که من در آن تدريس مي‏کنم، نماز نمي‏خوانند؛ زيرا از فرقه اهل حق هستند و ما مجبور به خوردن غذا و نان آنها هستيم. چون شب و روز در آن روستا اقامت داريم، آيا نمازهاي ما اشکال دارد؟

اگر توحيد و نبوت و هيچيک از ضروريات دين اسلام را انکار نکنند و معتقد به نقصي در رسالت رسول اکرم «صلي الله عليه و آله» نباشند، حکم به کفر و نجاست آنها نمي‏شود. در غير اين صورت بايد هنگام تماس با آنها يا خوردن غذاي آنان، مسأله طهارت و نجاست مراعات شود.

س 327: يکي از بستگان ما که کمونيست است، به ما در دوران کودکي اموال و لوازم زيادي بخشيده است. در صورتي که عين آنها در حال حاضر موجود باشد، چه حکمي دارند؟

اگر کفر و ارتداد او ثابت شود و در سن بلوغ و قبل از اظهار اسلام، کفر را پذيرفته باشد، اموال او حکم اموال ساير کفار را دارد.

س 328: لطفا به سؤالات زير پاسخ فرمائيد:

- معاشرت و همنشيني و دست دادن دانش‏آموزان مسلمان با دانش آموزان پيرو فرقه گمراه بهائيت، اعم از اين که دختر باشند يا پسر، مکلّف باشند يا غير مکلّف، در داخل مدرسه يا خارج از آن، در دوران ابتدائي، متوسطه و پيش دانشگاهي، چه حکمي دارد؟

- رفتار استادان و مربيان با دانش‏آموزاني که بهائي بودن خود را آشکار مي‏کنند و يا يقين داريم که بهائي هستند، چگونه بايد باشد؟

- استفاده از وسايلي که همه دانش‏آموزان از آنها استفاده مي‏کنند مانند شير آب آشاميدني، شير توالت و آفتابه آن، صابون و مانند آن، با اين که علم به مرطوب بودن دست و بدن داريم، چه حکمي دارد؟

همه پيروان فرقه گمراه بهائيت محکوم به نجاست هستند و در صورت تماس آنها با چيزي، مراعات مسائل طهارت در رابطه با آنها، نسبت به اموري که مشروط به طهارت است، واجب است. ولي رفتار مديران و معلمان و مربيان با دانش‏آموزان بهائي بايد بر اساس مقررات قانوني و اخلاق اسلامي باشد.

س 329: خواهشمنديم تکليف مؤمنين را در برخورد با فرقه گمراه بهائيت و آثار حضور پيروان آن در ميان جامعه اسلامي، بيان فرمائيد.

همه مؤمنين بايد با حيله‏ها و مفاسد فرقه گمراه بهائيت مقابله نموده و از انحراف و پيوستن ديگران به آن جلوگيري کنند.

س 330: گاهي بعضي از پيروان فرقه گمراه بهائيت براي ما غذا يا چيز ديگري مي‏آورند، آيا استفاده از آنها براي ما جايز است؟

از هرگونه معاشرت با اين فرقه ضالّه مضلّه، اجتناب نمائيد.

س 331: بهائيان بسياري در اينجا کنار ما زندگي مي‏کنند که رفت و آمد زيادي در خانه‏هاي ما دارند. عده‏اي مي‏گويند که بهائي‏ها نجس هستند و عده‏اي هم آنها را پاک مي‏دانند. اين گروه از بهائي‏ها اخلاق خوبي از خود آشکار مي‏کنند، آيا آنها نجس هستند يا پاک؟

آنها نجس و دشمن دين و ايمانِ شما هستند، پس فرزندان عزيزم جدا از آنها بپرهيزيد.

س 332: آيا صندلي‏هاي ماشين و قطاري که مورد استفاده مشترک مسلمانان و کافران است، با اين که کفار در بعضي از مکانها بيشتر از مسلمان‏ها هستند و حرارت هوا باعث ترشح عرق و حتي سرايت رطوبت مي‏شود، محکوم به طهارت است؟

کافر اهل کتاب محکوم به طهارت است، و در هر صورت در مورد اشياء مورد استفاده مشترک کفار و مسلمين با عدم علم به نجاست، حکم به طهارت آنها مي‏شود.

س 333: زندگي دانشجوئي در خارج مستلزم ارتباط و معاشرت با کفار است، در چنين موردي استفاده از مواد غذائي ساخت آنها مشروط بر اين که مواد حرام مثل گوشت تذکيه نشده در آنها نباشد، ولي احتمال تماس دست مرطوب کافر با آنها داده شود، چه حکمي دارد؟

مجرد احتمال تماس دست مرطوب کافر با مواد غذائي، براي وجوب اجتناب کافي نيست، بلکه تا يقين به تماس حاصل نشود، حکم به طهارت مي‏شود. کافر اگر از اهل کتاب باشد، نجس ذاتي نيست و تماس دست مرطوب او باعث نجاست نمي‏شود.

س 334: اگر همه مخارج و هزينه‏هاي فرد مسلماني که در سايه حکومت اسلامي زندگي مي‏کند با کاربراي شخص غير م

نظرات شما عزیزان: